Ünlü şair Nikolai Nekrasov eserinde sık sık basit Rus halkının sorunlarına ve acılarına yöneldi.
Çocukluğundan bu yana, acımasız bir tutum izledibabanın yanında serflere - despotik ve güçlü bir adam. Genellikle kendisi ve eşi, şairin annesi var. Yaşam için bu izlenimler Nikolai Alekseevich'in anılarına ve ruhuna bırakılmış ve çok sayıda eseri için tükenmez bir kaynak haline gelmişti.
1845'de genç bir Nekrasov "Yolda" küçük bir şiir yazdı. Edebiyat başlangıcı oldu ve derhal temaya girdi ve eseri sonsuza dek eserinde esas olan kalacak.
Bu kadar hevesli sözlerle döndümNekrasov eleştirmeni V. Belinsky, ilk kez "Yoldayken" duyduğunda. "Ne kadar üzüntü ve safra ..." - bu yüzden başlangıç şairinin şiiriyle I. Panayev'le yapılan görüşmelerde söyledi. Derhal "mükemmel" çalışmayı ve A. Herzen'i beğendi.
"Rüyalar ve Sesler "'in ilk koleksiyonu neredeyse fark edilmeden kaldı, Nikolai Nekrasov hak etti, çok takdir etti?
Şiir daha çok bir hikaye gibiGenç bir köylü ailenin mutsuz hayatı. Anahat, barin'in can sıkıntısı nedeniyle antrenörüne yaptığı şikayet. Bana bir şarkıyla veya masalıyla eğlenmemi ister. "Ben de eğlenmiyorum ..." - böyle sözler sürücüye NA Nekrasov başlıyor. Yolda yavaşça eşinin "kötü adam" kaderi hakkında konuşuyor, büyüdü ve malikânevinde uzun süre yaşıyordu. Sonra köye gönderildi, şimdi de mezarın kenarındaydı. Üzücü bir hikaye ustadan bir yanıt çağrıştırır. "Eh, ... bu kadar yeter ... Aşırı derecede sıkıldım ... can sıkıntısı", - Bu kelimeler işi tamamlıyor.
Çanların çanlarının altındaki geleneksel yamshchitskoy şarkısı yerine, işkence gören bir kalp monologu işitir. Ve onun kahramanları, Rusya'da yüzyıllarca süren kölelik kurbanlarıdır.
Nekrasov her zaman zor durumdan endişeliezilen insanlar. Hayatında çok fazla dayanabilen bir köylü kadının acı kaderi hakkında özellikle endişeliydi. "Yoldayken" olan ilk ciddi şiirde, çocukluğunu ve gençliğini malikane evinde geçiren serf bir kızın akıl almaz kaderini anlatıyor. O zamanlar için tipik bir fenomendir. Dahası, bu durumda çoğu zaman arazi sahibinin gayri meşru çocukları vardı. Onların huzur verici ve sessiz yaşamı neredeyse her zaman trajik bir şekilde sona erdi; çünkü sonsuza dek serf oldukları toplum için. Ustaların elindeki oyuncaklar haline gelen ve alışılmadık bir sosyal çevreye dönüşen köylülerin (doğumla) duyguları, "Yolda" şiirinin analizini anlamaya yardımcı olur.
Uzun yıllar armut genç bayan için bir arkadaşıydı. Onunla birlikte, okuma ve bilim, dikiş dikme ve müzik aletleri çalıyordu - yani, Tüm bu laik bir kadın bilmeli ve yapabilmelidir.
Kocası şöyle açıklıyor: "Bir tür empoze vardı" ve iyi davranışlar, bu yüzden onun "doğal" bir kadın olduğunu düşünmüş olabilirsiniz. Ona öğreten kişi bile (basit bir serf değil!), Ama bir şeyler yanlış gitti: "Asalette yüzlerce hizmetçiye ihtiyacım yok."
Kız için her şey bir anda değişti: genç bayan evlendi ve gitti ve arazi sahibi kısa bir süre sonra Grusha'dan bir yetim bırakarak öldü. Mülkün mirasını alan genç damadı tüm revizyonları saydı. Koridorun yerini quitrent ile değiştirdim. Bir araya gelemediği armut, köye yollandı. Böylece N.Nekrasov "Yolda" ve kahramanın kaderi hakkında bir hikaye ayet devam ediyor.
Kız kızkar, yeni hayatı hakkında diyor.karısı koçu. Köylü emeğine alışık olmayan, onun için zordu. Yükteki herhangi bir iş, "bazen üzgünüm" şeklinde açıklandı. Ancak sürücü Grusha'yı suçlamadı, "Rab'bin onu mahvettiğine" inanıyordu.
Evet, kız mutlu olmak zorunda değildi. Rab'bin iradesine göre evlendiler - zaman geldi. Öyleyse yeni hayatta hiçbir şey onu memnun etmedi. Yabancılarla hala "orada ve burada" ve yalnız bırakılan bütün gözyaşları dökülür. Öyleyse, yavaş yavaş, diğer ahlaki yasalara göre, tamamen farklı koşullarda yaşamaya alışmış bir adamın ruhu, böylesi hüzünlü düşüncelere, "Yolda" şiirinin analizi ile yok ediliyor.
Nekrasov günlük yaşamda ortaya çıkan karmaşıklıkları tanımlamakla sınırlı değil. Köylü hayatının bir başka yönüne dikkat çekiyor;
Başka bir sürücü, antrenörün davranışından endişeleniyor. Çoğu zaman bir "desen" e bakar, bir kitap okur. Oğul köylüler tarafından kabul edilmediğini öğretiyor - başka bir kader onu bekliyor. Ve her gün, barchonka, yıkar ve çizikler gibi. Havlıyor, bir ritmi vermiyor. "O mahveder ve küçük oğlu" - bu fikir koç adamı yener.
Yazar başka bir şey için endişeleniyor. Eğitimsiz, kültürden ve herhangi bir bilimden uzak olarak, koca, soylu bir yetiştirme ve bir kitabın (örneğin, bir yazar tarafından portrede tasvir edilebildiği) hassas bir ruhu uyandıran Grusha'yı anlayamaz. Nekrasov buna dikkat çekmek istiyor. "Yolda" ayeti, düpedüzün gerçekten ne kadar basit bir adam olduğunu gösterir. Bu yüzden Armut yeni koşullarda benzer bir düşünceyi bulamıyor - kimse bunu anlamıyor. Sonuç olarak, efendisi, belki de kötü bir şey değil ve aranan bir şey, genç bir kızın hayatını mahvetti. Şimdi günden güne giderek, "zayıf ve solgun bir çip gibi" oluyor, hatta yürüyormuş gibi yürüyor. Yaşamak için çok zamanının kalmamış olduğu her şeyden bellidir. "Bir kadın çok güzel olurdu!"
Bu hikayede ve kocamda kolay değil. İzinsiz evlendik. Grushu, diğerlerinin aksine, karısının pişmanlık duymasına rağmen, bir kez daha saygı görmedi, hatta saygı görmedi. Hemen hemen dövmedi - sadece sarhoş bir halde. Ve gelecekte, dul ve yalnızlığı beklemekte, ki bu da kollarında küçük bir oğlu olan bir adamı alması kolay değildir. Ve en önemlisi, ve bu hikayedeki suçluluğu, bütün serfler ile aynı değildir.
Böylece, "Yolda" şiirinin analizi(Nekrasov bu bağlamda şöyle yazmıştı: "Hayat ne olursa olsun, trajedi!") Serfliğin ahlaki ve sosyal sorunlarını açığa çıkarır. Çünkü ustaların kaprisleri birden fazla kişinin hayatını mahvetti.
"Yolda" şiiri üç ayaklı olarak yazılmıştır.feilün. Bu büyüklük, toynakların beklenen büyüklüğü ile birleştiğinde, konuşmacının hikayesini ruhun derinliklerinden kaçan kederli bir ağlamaya benzeyen bir şarkıya yaklaştırdığı konuşulan bir halk konuşmasını andırıyor. Gerçekçi ve renkli bir monologu kelimelerin özel bir düzenini, eşleştirilmiş, çapraz ve halka tekerlemelerini, konuşma dilini ve ifadelerini birleştirir: yem, ali, znay-de, patret, vb.
Birkaç sonuç analizine"Yolda" şiiri. İçinde Nekrasov, daha önce de I. Turgenev "Bir Avcının Notları" ile, çağdaşların dikkatini halkın ıstıraplarına çekti. Antrenörün monologunda, toprak ağalarının ve onlara bağımlı olan serflerin yaşamlarının resimlerinin zıtlığı açıkça ortaya çıkıyor. Buradaki en korkunç şey, hizmetçilerine, kullandıkları köleler gibi, evdeki herhangi bir şey gibi muamele görmeleri. Bu, ülkede var olan köleliğin ve kurulan düzene karşı açık bir protestonun açığa çıkarılmamış bir ifadesiydi.
Her yeni ile basit ama doğru bir resimHat "Yolda" Nekrasov çalışmasında görünür. Şiir - serflikte yer alan tema ne vicdan ne de yasalara sahiptir - bir gecede tomurcuklanan bir şairi Rus edebiyatı ve eleştirisinde yakında kurulacak olan “doğal okul” un en iyi temsilcisi haline getirmiştir.
</ p>>
